Eerste weekje Ljubljana

Mijn eerste verslag vanaf Sloveense bodem. Woensdagnacht om kwart over vier ging de wekker in huize van Bree en was het tijd om te vertrekken naar Brussel. Ik zou om 5 over 9 vliegen, maar dit werd half 10. Het vliegtuig (van Adria Airways) was ongeveer te vergelijken met een privéjet. Tenminste qua grootte, want binnenin was het hutjemutje. We kregen wel zo’n fabrieksontbijtje erbij en gratis koffie. Één keer met mijn ogen geknipperd en de vlucht was voorbij. In Slovenië ben ik met een taxibusje naar mijn hostel gebracht. Ik had van te voren al voor twee nachten geboekt in Hostel Celica, een oude gevangenis. De kamers zijn gewoon opnieuw ingerichte cellen (zelfs de celdeur zit er nog in). Het ligt in Metelkova, een buurt met alleen maar graffiti en de meest vreemde decoraties. Het is het alternatief cultureel centrum van Ljubljana. Er zijn hier ‘s nachts feestjes op het plein die tot in de ochtend doorgaan. Nadeel van het hostel is dat je geen privé kamers hebt en je dus niet kan weten wat je aantreft in je cel. De eerste nacht was dit een Sloveen, die werkelijk heel de dag en nacht in zijn bed lag. Die was gelukkig de dag erop weg en ik was daarna alleen.

Ik had van te voren in Nederland al wat Sloveense mensen benaderd voor het huren van een kamer. Daarop had ik best veel respons gekregen. Woensdag en donderdag had ik in ieder geval al vier bezoeken staan. Een van de gasten, Matija, haalden me zelfs met de auto op donderdag. Hij heeft vervolgens zo’n twee uur aan mij besteed. We zijn, na het bezoeken van het huis, door de gehele stad gereden en naar mijn faculteit. Hij ging nog net niet mee naar binnen bij mijn volgende adres (hij vroeg wel of hij moest wachten). Verreweg de sympathiekste Sloveense kerel so far, maar het huis lag veels te ver van alles af. Omdat ik nog niet gevonden had wat ik zocht, heb ik nog een nacht bijgeboekt in het hostel. Ik ging naar een andere kamer en om 11 uur ’s avonds kwam er nog een aardige beer van een Kroaat mij vergezellen. Hij vertelde mij dat hij Slovenië haatte uit de grond van zijn hart en dat was ook de reden dat hij in het holst van de nacht (half 5) vertrok. Ik heb vrijdagavond nog een adresje bezocht en toen heb ik gezegd: dit is het laatste adres en dan ga ik kiezen. Dit adres bleek het helemaal te zijn en ik kreeg de volgende dag ook het verlossende smsje dat ik welkom was. Echter pas zondags, en dus moest ik wederom een nacht boeken in Celica. Deze zelfde dag had ik nog een Nederlandse deeltoets (8/8). Deze werd op exact hetzelfde moment afgenomen als mijn medestudenten in Nederland. Ik heb hier en daar wel wat weten in te vullen, maar in de drukte had ik me nauwelijks kunnen voorbereiden. Gelukkig was het maar een deeltoets, die samen met de andere deeltoetsen (die ik al eerder in Nederland had gemaakt) een tentamenpunt gaan vormen. En, in de loop van de week is gebleken, dat ik het gehaald heb. Alleen de 18 ec (mijn minor) staan me dus nog in de weg voor het behalen van mijn Bachelor Communicatiewetenschap.

Aangezien er alleen internet op de begaande grond was in Celica, heb ik veel in de lobby gezeten. Donderdagavond werd ik benaderd voor een potje Pictonairy. Ik heb vervolgens met twee Australische meisjes, twee Oostenrijkse muzikanten, een Chileens meisje en nog wat lokaal volk het spel gespeeld. Het werd erg gezellig en na het spel hebben we nog in de lounge room wat gejamd op de gitaar en gebuurt. Deze mensen waren hier niet voor studie, maar dit was voor hen gewoon een tussenstop tijdens het reizen. Na de nodige pivo’s zijn we naar bed gegaan.
Op zondag heb ik het hostel eindelijk achter me gelaten en ben ik met mijn twee grote koffers naar mijn nieuwe thuis gegaan. Ik woon hier met drie Sloveense studenten: Alen, Polona en Lianna. Ze spreken allemaal wel een aardig woordje Engels en het contact wordt ook met de dag beter. Polona heeft zelfs een jaar in Rotterdam gestudeerd. De kamer ligt in een appartement op de eerste verdieping. Het is een prachtig en groot appartement met woonkamer, eetkamer, badkamer, keuken en drie kamers (de meisjes slapen in een double room). Vanuit deze locatie is het 15 minuutjes met de bus naar mijn faculteit en iets meer dan 5 minuten lopen naar het centrum: ideaal dus. Als je het precies wil zien kan je het beste bij Google Maps intypen: Gregorčičeva 11a.

Op maandag begon het allemaal voor het echie. Vanaf deze dag ga ik voor drie weken lang, vijf dagen in de week en 2,5 uur per dag, Sloveens proberen te leren. Om half 12 was er een bijeenkomst met internationale studenten over het hoe en wat in Ljubljana. Er is hier bijvoorbeeld een systeem, waarmee je (met een Sloveense simkaart) 50% minder betaald in sommige eetgelegenheden. De Sloveense overheid subsidieert de helft, waardoor je als student maar maximaal vijf euro hoeft te betalen voor het eten (drie gangen). Ik heb zelfs al een keer voor 50 cent kunnen eten. Dit zorgt ervoor dat ik maar af en toe een keer kook, aangezien dit in kosten vrijwel niets scheelt. Ik heb hiervoor dus een Sloveense simkaart moeten aanvragen, dus in noodgevallen kan men mij bereiken op 0038651735743. Daarnaast is er het Urbanana systeem. Voor twintig euro kan ik onbeperkt reizen voor een maand. Ik wil echter zo snel mogelijk een fietsje aanschaffen. De bijeenkomst duurde een half uur en daarna was het tijd voor de taalcursus. We zaten ongeveer met 20 studenten in een lokaal. Ik denk dat de helft ongeveer vergeten was dat ze al om 9 uur ’s ochtends moesten. Dat kwam niet slecht uit voor mij, want in de pauze ben ik me gaan mengen met deze mensen. Ik ben vrij snel in ‘de familie’ opgenomen in een kwartiertje pauze. Er was een groepje van Portugezen (6 mensen) en Ieren (4 mensen) die al een paar weken in LJ door hadden gebracht. Dus zij kenden elkaar al wat beter en trokken ook met elkaar op buiten lessen. Ik heb wat telefoonnummers gekregen en aanstaande donderdag ga ik met hen partyen! Ook vroegen ze of ik dit weekend met ze mee wilden gaan naar de grotten hier in de buurt. Dus dat zit allemaal wel goed. Daarnaast zijn er nog studenten uit Turkije, Letland en Griekenland.

Op dinsdag was de taalcursus groep geslonken tot 6 mensen. Ik zit nu bij drie Turkse meisjes en twee Griekse meisjes. Er moeten nog vier mensen bijkomen, maar die zijn nog niet in LJ. De andere groep (de Portugezen en Ieren) beginnen dus al om 9 uur ’s ochtends en wij pas om 12 uur. Na de les, heb ik met de eigenaresse van het appartement gesproken over de kosten en de normen en waarden. Daarna ben ik met twee Griekse meisjes, twee Letse meisjes, een Tsjech en een Pool gaan eten. Ook voor het eerst gebruik gemaakt van het Student Meal System. Ik betaalde voor een soepje, hoofdgerecht en nagerecht €4, maar Alen, mijn huisgenoot, vertelde me dat dit nog vrij veel was en ik voor deze prijs veel beter kon krijgen. Een dikke like dus voor de Sloveense overheid.

Dus kortom: ik begin me hier steeds meer thuis te voelen. De basis is in ieder geval gelegd door het goede appartement en de eerste contacten met internationale studenten. Het is jammer dat ik nog niet echt van het nachtleven heb kunnen proeven, maar dat gaat dus morgen gebeuren met vrijwel alle studenten van de taalcursus. Foto's zal ik zo uploaden onder het kopje 'foto's'.

Adijo!